Gedichte und Lieder
Lied: De Hümmelske Bur
von Dr. Lücken
De hümmelske Bur
is wall’n krossen Mann,
dregg Söcke van sien äigen Schaop
mit moje Klinken dran.
Sien Schauh, de waßt üm up’n Boom,
un sienen Rock van Päi,
de segg: „Ih Lüde, maohnt mi nich,
ick holl miene Plaoze fräi!“
Sien Hus is ruum un grot,
un rund üm siene Dör
dor waßt de Eekenböm so hoch
un kiekt so druusk ümher.
Up sienen Esk, dor riepet üm
de Roggen äs Gold so gähl,
un up sien Moor, dor blaihet üm
dät pännekaukenmähl.
Wenn frauh de Hahne kreihet,
dann sprink he ut sien Bett
un segg: „Nu, Jungens, bi de Hand
un hollet jau Gebett!“
Dann geiht de Flägel diklipperdiklapp
de Döske up un off,
dann ruusket de Weiher, dann stuff dat Kaff,
dann güff et Mäöhlenstoff.
Gesund un wallgemaut
ett he sien Roggenbräi
un nümmt den Plaugsteert in de Hand
un ackert lat un fröih.
Un häff dat Aowendklöcksken lütt,
häff he sien Arbeit daohn,
dann sleit he in sien Tunnerpott
un stickt sien Piepken an.
De hümmelske Bur
is wall’n krossen Mann,
wat frögg he naoh de häile Welt,
he häff sien Wallbestaohn;
man Gott un siene Obrigkeit,
de hollt he wall in Ehrn,
un wor’n Krüß an’n Wäge steiht,
licht’t he sien Käppken geern.